W 2016 roku Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Stargardzie zakończyło realizację dwuletniego projektu mającego na celu opracowanie i prezentację wyników badań prowadzonych w trakcie trzech sezonów badawczych na terenie nieistniejącego już kościoła augustiańskiego. Zadanie pn.  „Archeologia Stargardu t.2. Badania na obszarze dawnego kościoła augustiańskiego” zostało dofinansowane z środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Dziedzictwo kulturowe priorytet Ochrona zabytków archeologicznych.

W projekcie wzięło udział 23 badaczy z całej Polski, którzy przeprowadzili szereg specjalistycznych analiz – antropologiczną, archeobotaniczną, archeozoologiczną, malakologiczną, metaloznawczą oraz petroarcheologiczną, a także poddali opracowaniu wszystkie wydobyte podczas wykopalisk grupy zabytków: ceramikę, detal budowlany, szkło, metal, wyroby z kamienia oraz z kości i rogu, a także tkaniny i elementy pasmanteryjne. Podczas trzech sezonów badań wykopaliskowych w latach 2005-2007 na obszarze dawnej świątyni klasztornej, w 5 wykopach archeologicznych pozyskano ponad 44 200 zabytków oraz prób do analiz. Wnikliwa kwerenda historyczna, będąca dopełnieniem wiedzy uzyskanej na podstawie źródeł archeologicznych, pozwoliła na pełniejszą interpretację dziejów kościoła, konwentu, a w szerszym kontekście także samego miasta.

Efektem dwuletnich prac zespołu naukowców jest dwuczęściowa monografia książkowa „Archeologia Stargardu 2. Badania na obszarze dawnego kościoła augustiańskiego”, która jest zbiorem artykułów tematycznych 23 autorów. Prezentują one i omawiają w szerszym zakresie zarówno średniowieczne, nowożytne oraz współczesne źródła archeologiczne z badań wykopaliskowych, jak i dokumenty archiwalne. Monografia związana z terenem dawnego kościoła stargardzkich augustianów jest drugim tomem zapoczątkowanej w 2012 roku serii wydawanej przez Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Stargardzie pt. „Archeologia Stargardu” poświęconej coraz bogatszej archeologii miasta. Wartość merytoryczna publikacji została zaopiniowana przez dwóch niezależnych recenzentów prof. dr hab. Mariana Rębkowskiego oraz prof. dr hab. Jerzego Piekalskiego – wybitnych polskich znawców z zakresu archeologii miast oraz badań nad średniowieczem i nowożytnością.