Z miast kresowych, wschodnich osad i wsi,

Z rezydencji, białych dworków i chat
Myśmy wciąż do Niepodległej szli,
Szli z uporem, ponad dwieście lat!

Marian Jonkajtys, Hymn Sybiraków

Sybir – to słowo symbol. W polskiej historii jest ono synonimem przymusowego zesłania. Doświadczenie zsyłki stało się udziałem kilku pokoleń Polaków, nie tylko powstańców i żołnierzy, ale i kobiet oraz dzieci. Przyjęło się, że Sybirakami są wszyscy zesłańcy niezależnie od miejsca ich pobytu w Rosji carskiej czy też ZSRR – nie zawsze była to bowiem Syberia w sensie geograficznym.
Związek Sybiraków został utworzony 31 stycznia 1928 r. Sześćdziesiąt lat później – 17 grudnia 1988 r. – Związek został reaktywowany.
Koło Terenowego Związku Sybiraków w Stargardzie założone zostało 22 października 1989 r. Sześć lat później zostało ono przekształcone w Oddział Rejonowy w Stargardzie. W tym czasie zrzeszało ono sześćset członków mieszkających w blisko pięćdziesięciu miejscowościach powiatu stargardzkiego. Najliczniejszym skupiskiem było miasto Stargard.
Przez długie powojenne lata w publicznej zbiorowej świadomości zesłania, które miały miejsce w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu były tematem owianym milczeniem. Wśród tych, którzy powrócili z Sybiru wspomnienia były jednak żywe i bolesne.

Najnowszą wystawę plenerową, składającą się z 14 plansz tematycznych, można oglądać w Parku Chrobrego od 20 marca 2015 r.

Autorką tekstów zamieszczonych na wystawie jest Jolanta Aniszewska.